Maisons-Laffitte.pl

Aby zapobiec ewentualnym nieporozumieniom qui pro quo, informujemy, że Maisons-Laffitte.pl nie jest filią polskiego Instytutu Literackiego pod Paryżem, lecz odnosi się i nawiązuje do dziedzictwa dawnej "Kultury" Jerzego Giedroycia z siedzibą w podparyskim Maisons-Laffitte. Odniesienie takie jest nie tylko wynikiem podziwu dla Redaktora "Kultury" i jego zespołu, ale i wymogiem czasu.

Maisons-Laffitte.pl to wydawnictwo oraz Think Tank, który – nawiązując do Paryskiej "Kultury" Giedroycia – ukazuje sztukę i inne zjawiska kultury na tłach historycznych, politycznych, w kontekstach filozoficznych; i odwrotnie – omawia politykę w różnych kontekstach. Jest to miejsce, w którym uświadamiane są korzenie Europy: wywodząca się z antycznej Grecji filozofia, jurysprudencja o rodowodzie antyczno-rzymskim oraz wartości chrześcijańskie. Think Tank Maisons-Laffitte.pl skierowany jest do ludzi, których napełnia troską sytuacja geopolityczna i konflikty w świecie. Propaguje także ideę ekumenizmu. Inicjatorem, wydawcą i prowadzącym Think Tanku jest Rafał Aleksander Witkowski (czytaj więcej...).

Kto i co tworzy Europę? Na pewno nie komisarze i przewodniczący w Unii Europejskiej. Oni mają być tylko wykonawcami umowy społecznej. Europę stworzyli filozofowie greccy oraz Tomasz z Akwinu, Kartezjusz, Immanuel Kant, Wolter, Georg Hegel... Budowniczowie Parthenonu ateńskiego, rzymskich łuków triumfalnych, budowniczowie katedr, Bazyliki św. Piotra w Rzymie, Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu...

Zaproszenie dla historyków sztuki
i detektywów z pasją historyczno-artystyczną

W mitologicznym imaginarium śródziemnomorskim postaci Thanatosa i Erosa to nie tylko bogowie, lecz siły o kosmicznym znaczeniu: śmierć i miłość, destrukcja i twórczość, nicość i pragnienie życia. Zygmunt Freud, ojciec psychoanalizy, nadał tym archetypom nowoczesny wymiar, widząc w nich dwie zasadnicze energie napędzające ludzką psychikę i kulturę. W jego późnych pracach – zwłaszcza w Poza zasadą przyjemności – instynkt śmierci (Thanatos) i instynkt życia (Eros) tworzą napięcie, które determinuje nasze działania, konflikty i przemiany.

Wybierając Thanatosa i Erosa jako personifikacje destrukcji i miłości, Zygmunt Freud chciał zwrócić uwagę na podobieństwo obu bóstw. Zarówno Eros, jak i Thanatos są pięknymi, skrzydlatymi młodzieńcami, którzy odpowiadali za moce będące ponad ludzką kontrolą – śmierć i miłość.

Tytuł niniejszego eseju nieprzypadkowo nawiązuje do dzieła Karla Poppera Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie. Austriacko-brytyjski filozof, jeden z najwybitniejszych krytycznych racjonalistów XX wieku, całe swoje życie poświęcił obronie rozumu, wolności i otwartego społeczeństwa przed groźbą totalitaryzmów. Głównym celem jego intelektualnej ofensywy był tzw. historycyzm — przekonanie, że dzieje ludzkie podążają według określonego toru, możliwego do odczytania i przewidzenia. Na jego celowniku znaleźli się między innymi Hegel i Marks — filozofowie, których wizje historii jako procesu koniecznego miały, według Poppera, otworzyć drogę do ideologii totalitarnych. W tym kontekście warto ponownie przyjrzeć się pojęciu ducha czasu — Zeitgeist — które Popper uznawał za jedno z najbardziej złudnych i niebezpiecznych narzędzi myślenia o historii. Czy jednak duch czasu rzeczywiście zasługuje na potępienie? A może jego „wrogowie” to nie tylko ci, którzy go ideologizują, ale również ci, którzy ignorują jego istnienie?

Celem niniejszego artykułu jest porównanie Polski na tle innych państw w kwestii wydobycia oraz zasobów srebra. W rzeczywistości Polska znajduje się w tym zestawieniu wśród światowych liderów, a wręcz w pierwszej piątce. Dodatkowo, zastosowania srebra i jego związków jest opisane w poniższym tekście.

Autecenzura jest analogiczna do cenzurowania treści nieświadomych przez super-ego (używając terminologii Freuda), czyli sumienie w psychice ludzkiej, ale ma nie tyle psychologiczny co psychologiczno-społeczny kontekst i przyczynę. I tak, jak Karen Horney epokę, w jakiej żyła (do 1952 r.) określiła jako neurotyczną – a takie były społeczeństwa przez nakazy i zakazy w dziedzinach prywatnych (dziedzinach w których powinna panować wolność), przez fałszywą moralność i przez nihilizm ze swoją pustką, której nie umiano zapełnić (a natura nie znosi próżni, jak wiadomo); przez niezaspokojone – z powodu owej fałszywej moralności – pragnienia, czyli przez tłamszenie treści nieświadomych i instynktów – tak też autocenzurę należy tłumaczyć, jako wyraz i przyczynę neurozy. Oczywiście nie wszystkie instynkty i treści podświadomości (nieświadomości) są dobre i do uzewnętrznienia, jednak są to sprawy nie do tłumienia, ale do – przepracowywania. Jeśli są tłumione, po czasie wybuchają ze zwielokrotnioną siłą, przysparzając cierpienia – owej neurozy.

Większość żyje więc w nieustannym
uwielbieniu samego siebie i jedynie cudzoziemiec
lub przykre doświadczenie mogą sprawić,
by prawdy dotarły do Amerykanów

We the People to fraza otwierająca preambułę konstytucji USA z 1789 r., w której użyto słowa People, a nie synonimu: Nation. To drugie słowo bardziej wskazuje na Naród, bowiem People to także m.in. społeczeństwo. Czyżby ustawodawcy mieli wątpliwości co do istnienia narodu amerykańskiego? Czyżby chcieli powiedzieć przez to, że on się dopiero rodził? Faktycznie naród amerykański w XVIII w. dopiero raczkował, ale jednak już wówczas był on bardziej niż obecnie, kiedy na społeczeństwo USA składa się wiele narodowości, czasem dyskryminowanych (przez największą demokrację świata!) – szczególnie obecnie, przez aparat Donalda Trumpa, który nakazuje deportować tzw. nielegalnych imigrantów – imigrantów, którzy często walczyli w wojnach po stronie USA!

Po tym wszystkim, co Węgry przeszły na przestrzeni ponad tysiącletniej historii – łącząc swe losy z Polską zresztą – zaskakująca jest prorosyjska orientacja Victora Orbana. Stłumiony brutalnie przez Sowietów Październik 1956 r. w Budapeszcie, Październik którego głównym żądaniem było wycofanie wojsk radzieckich z kraju, dał wprawdzie lekcję Węgrom, że na Zachód nie zawsze można liczyć (ale my, Polacy również rozczarowaliśmy się Zachodem w 1939 i w 1944r.), jednak pokładanie przez Węgrów wiary w sojusz z Rosją jest krótkowzroczne. Wszak Węgrzy, choć przybyli z Azji, od momentu założenia państwa przynależą do kultury zachodniej, a moralność społeczeństwa rosyjskiego jest moralnością hord (przykładem jest stłumienie Października 1956 r.), jakie przewaliły się przez jego terytoria. Węgry są katolickie i kalwińskie, Rosja prawosławna, ale zważywszy na możliwość zaistnienia wreszcie podejścia ekumenicznego, nie jest to aż taki problem.

Słowianie mają powody do dumy: my Polacy mamy historię okresu Jagiellonów, kiedy byliśmy imperium od morza do morza, wspaniałą historię kultury z wysokiej klasy zabytkami; poza drobnymi przypadkami, Polacy nie kolaborowali w czasie II wojny światowej; mieliśmy Papieża, który w wielkim stopniu przyczynił się do upadku twardego komunizmu. Czesi mają Pragę z katedrą św. Wita, pamięć po człowieku wysokiej kultury u sterów władzy – Vaclavie Havlu, Słowacy Bratysławę, Ukraina ma Tarasa Szewczenko, nawet Rosjanie mają XIX-wiecznych pisarzy. W dodatku razem z Czechami i Słowakami mamy świadomość europejską – przynależności do obszaru kultury, którego twórcami byli m.in. Sokrates, Platon, Arystoteles, budowniczowie katedr gotyckich, artyści: Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael Santi, Goethe, Beethoven, Mickiewicz, Słowacki, Norwid... To są zasługi postaci historycznych dla dumy. A współcześni Słowianie?

Jak panny na wydaniu? Ważny dodatek: brzydkie panny. Tak, ale dlaczego? No właśnie pytam biurokratów „dlaczego?”. Machina biurokratyczna w Unii Europejskiej to akurat najmniej ciekawy wątek tematu, gdyż obecne w niej: nepotyzm, korupcja i niekompetencja to nuda powtarzana przez Unitów po cesarzach rzymskich, Borgiach (ach Lukrecja!), Robespierze, komunistach, faszystach i – związanych z tymi przedostatnimi i ostatnimi – korporacjonistach. Pseudoprawicowe media – no dobra, złagodzimy na „quasi-prawicowe” media – dziamkają o tym od dekad.

Analiza i interpretacja wypowiedzi Martina Heideggera „język jest domostwem bycia”

Celem niniejszego artykułu jest analiza i interpretacja sensu oraz znaczenia powyższej wypowiedzi sławnego niemieckiego filozofa Martina Heideggera, który uważany jest za jednego z najważniejszych i najbardziej wpływowych filozofów XX wieku. W pierwszej kolejności Heidegger zajmował się zagadnieniami z zakresu egzystencjalizmu, fenomenologii oraz hermeneutyki. Zanim przeanalizujemy wymieniony wyżej cytat, konieczne jest zdefiniowanie tych trzech gałęzi filozofii.

Człowieka spośród innych widzialnych bytów w przyrodzie wyróżnia to, że zdolny jest do świadomej twórczości, jest do niej przeznaczony. Człowiek zatem to homo creator. Czy wiarę w takiego człowieka podkopuje Erich Fromm swoją książką Anatomia ludzkiej destrukcyjności? Według mnie nie, bo ten uczciwy spośród twórców szkoły frankfurckiej wyłuszczył wprawdzie ludzką tendencję do niszczenia obecną we wszystkich czasach i w całej przestrzeni, jednak zrobił to wskazując na przypadki skrajne po to, by ukazać destrukcyjny wymiar ludzkiej psyche, także tej po Jungowsku – zbiorowej, aby ten wymiar okiełznać. To co jest nierozpoznane, wywołuje lęk, a rozpoznane mechanizmy destrukcyjności można opanować.

Polska miała światowej klasy logików: Tarskiego i Ajdukiewicza, jednak jak każdy inny naród, także nasz kraj ma swoją dialektykę – „logikę sprzeczności”, jak to się ładnie mówi dziś. Zasadnicza sprzeczność Polaków to opozycyjne cechy: megalomania i kompleks niższości, na co tak trafnie zwrócił uwagę Witkacy. Cechy te mieszają się i ich jednoczesne występowanie sprawia, że Polak nie wie czego chce. W związku z owymi cechami, uwielbia słuchać, jak Panasewicz śpiewa, że każdy tutaj – włącznie z nim – znaczy „mniej niż zero”. Na dialektykę Polaka i jego człowieczeństwa zwrócił uwagę już Norwid: „Polak jest olbrzym, a człowiek w Polaku jest karzeł – i jesteśmy karykatury, i jesteśmy tragiczna nicość i śmiech olbrzymi…. Słońce, nad polakiem wstawa, ale zasłania swe oczy nad człowiekiem” I ten sam Norwid o dialektyce jednostki tudzież narodu polskiego i polskiego społeczeństwa „Polacy są wspaniałym narodem i bezwartościowym społeczeństwem” – co tak dosadnie przekuł w swoją sentencję Piłsudski. Czytaj więcej...

Mamy przyjemność publikować artykuł autorstwa Anny Sørensen (czytaj o Autorce tutaj) - historyka sztuki i plastyka o duńskim artyście malarzu Otto Frello. Artykuł daje świadectwo temu, że Skandynawia to nie "tylko" Edvard Munch, nie "tylko" Ingmar Bergman, a tym bardziej nie tylko szwedzka firma meblarska, która niechlubnie zapisała się w historii, ale również znakomita sztuka współczesna, która nie musi iść z prądami - raczej je wyprzedza. Czytaj tutaj...

Bywam chwalony za mój styl pisania. Tak naprawdę jest to przeciętny styl. Genialne są natomiast moje zawodowo uprawomocnione tezy oraz takie też interpretacje i wizje w nim ujęte. Prawdy przekazywane za pomocą tego stylu nie zawsze i nie dla wszystkich są wygodne.

A jeśli ktoś mówi, że 2 + 2 = 7, to nie przekonuję go do oczywistości i do logicznego myślenia, do którego się dorasta, lecz mówię mu: niech ci będzie.

Natomiast gdy ktoś nazywa mnie szalonym, dziękuję mu za komplement i umiejscowienie mnie wśród zacnego grona: Van Gogha, Nietzschego, Witkacego, Einsteina, Junga, Nasha, którzy szaleństwo wybrali i którym czas ostatecznie przyznał rację.

Na niniejszą książkę składają się eseje pisane od pierwszej do trzeciej dekady tego wieku. Są to refleksje, ale i ściśle historyczne wypowiedzi, które ujmują zjawiska sztuki w szerokich kontekstach, ukazują ich symbolikę oraz analogie i paralele w innych dziedzinach, a zatem ukazują też dzieła sztuki jako znaki swojego czasu. Jest to podejście wierne ikonologii wypracowanej przez A. Warburga, E. Panofsky`ego i J. Białostockiego i pisma tych uczonych stanowią dla mnie inspirację. Mam zaszczyt umiejscowić się w gronie kontynuatorów metody ikonologicznej.

Poszczególne eseje dotyczą różnych epok i zagadnień – także z pogranicza historii sztuki i filozofii. Wykorzystane w nich są również pojęcia psychologiczne i socjologiczne. Dwa pierwsze eseje w tym wydaniu pochodzą z mojej książki pt. Imponderabilia. Opus Magnum.

Poszczególne rozdziały były już publikowane i uległy korektom i uzupełnieniom

Komunizm pozostawił po sobie spustoszenie. Wiek degradacji duchowej i ekonomicznej połowy świata, ale i wpływ marksizmu na, zdawałoby się, antykomunistyczny Zachód odbijają swoje piętno na życiu jednostek i społeczeństw. Jedynym ratunkiem człowieka Zachodu jest zanurzenie się w świecie wartości, na wędrówkę wśród których zapraszam. Jednakże nie jest to poradnik dla tych, którzy są w skrajnej sytuacji duchowej; książka ta nie może i nie ma w zamiarze autora zastąpić diagnoz jednostek, choć owszem, wraz z pracą pt. Anatomia totalitaryzmu, stanowi m.in. diagnozę zbiorowych problemów współczesności (jakim jest chociażby depersonalizujący i odindywidualizujący kolektywizm). Książka ta napisana jest w formie eseju i autor zastanawia się w niej nad imponderabiliami i tematami uniwersalnymi oraz ponadczasowymi w kontekstach historycznych, ale i w odniesieniu do współczesności.

również w księgarniach:
E-bookowo.pl, Empik, Świat Książki, Matfel, Naukowa.pl, Booktown, Gandalf, Legimi, Virtualo, Upolujebooka.pl, Świat e-bookow, Woblink, Ibuk.pl, Inbook.pl

Imponderabilia, wartości, aksjologia, etyka, Sens Bycia, wolność, wiara, nadzieja, miłość, sprawiedliwość, pokój, bezpieczeństwo, prawda, dobro, piękno, sztuka, rodzina, kapitał społeczny, duch czasu, Zeitgeist, męstwo, relacje z Ukrainą, autentyczność, indywidualizm, pamięć, polityka, odpowiedzialność, honor, myślenie, poznanie, filozofia, prywatność, dialog, komunikacja, nauka, prawo naturalne, spór o uniwersalia, Absolut, bibliografia, ontologia, metafizyka, epistemologia, teologia, panteizm, transcendentalia

Opowiem Ci bajkę o złym smoku i rycerzach: zły smok nie ział ogniem, jak to robił w legendach, lecz wysysał dusze swoich ofiar – tak się odżywiał. Smoka można było uśmiercić tylko przez odcięcie mu głowy. Gdy dzielni rycerze tak właśnie zrobili, grody które pustoszył potwór fetowały męstwo wojowników i upadek smoka. Jednak, głowa odrastała, potwór znów żerował na duszach i tak ciągle. Rycerze, widząc daremność swoich wysiłków, wpadli na pomysł, aby dusze mieszkańców grodów karmić innymi lekturami i inną sztuką niż dotychczas to czyniono. Dusze grodzian zmieniły się i smok zaczął bać się ich niczym diabeł święconej wody i umarł z głodu. Odcięto mu jeszcze raz rytualnie głowę. Odrosła w innym już kształcie, a całe cielsko smoka zmieniło kolor. Potwór przemienił się w dobrego smoka, który od tej pory służy grodzianom.

Rzeczywistość, życie to nie bajka, jednak powyższa bajka, podobnie jak wiele innych jest poważną parabolą współczesności, o której mowa w niniejszej książce - współczesności, na której cieniem kładzie się zarówno Rewolucja Francuska, jak i totalitaryzmy XX wieku. Obecne czasy fundują nam znacznie łagodniejszą, ale jednak wersję totalitarnego systemu.

Kliknij tutaj po PDF (za darmo)

lub tutaj po EPUB (za darmo)

Tematem, jaki przewija się przez wszystkie opowiadania niniejszego zbioru jest spokój. Najbardziej namacalnie występuje on w pierwszym z nich (Spokój); ukazany tu został jako stan pożądany w obliczu traumy, którą bohater przepracowuje, antycypując pogląd psychologii na ten temat.

1498 to opowiadanie osadzone w piętnastowiecznej, teokratycznej Florencji, rządzonej przez Girolama Savonarolę; ukazuje niebezpieczeństwo, jakie może grozić osobie izolującej się we własnym świecie – w świętym spokoju, nierozeznaniej w ogólnych tematach realiów.

Anglik w Nowym Jorku to opowieść o człowieku, który poszukuje miejsca, w jakim mógłby być sobą i zaznać tym sposobem wytchnienia. Opowiadanie zilustrowałem fotografiami, na których ich autor – mój brat, Piotr wizualnie ukazał ducha Nowego Jorku.

Pole bitwy to opowiadanie o bitwie, która rozgrywa się między Laurą i Leonem o spokój w ich relacji, a także na płótnie – o „grecki ton”.

Opowiadanie pt. Resuna jest wizją przyszłości w krytycznym odniesieniu do dzisiejszych trendów, o miejscu, w którym panuje niemal absolutna równość i związany z nią spokój; jednak spokój ten nie może być utrzymany, co czyni z opowieści dystopię. Opis miki jest tu w znacznej mierze fikcyjny i nie stwierdzono właściwości leczniczych tego minerału, dlatego nie należy tym wątkiem sugerować się w życiu realnym.

Ostatnie opowiadanie pt. Slovian Psycho ma przekaz o patologicznym spokoju, nie osiągniętym drogą filozoficzną, lecz psychopatyczną obojętnością i brakiem empatii.

również w księgarniach:
E-bookowo.pl, PWN.pl, Świat Książki, Matfel, Naukowa.pl, Booktown, Gandalf, Legimi, Virtualo, Upolujebooka.pl, Świat e-bookow, Woblink, Ibuk.pl, Inbook.pl

Witajcie we współczesnym świecie sztuki. W jego fragmencie, bo nie cały art world jest taki, jednak pisanie o tej jego dobrej części jest zbędne, bo ona potrafi obronić się sama.

Przedstawiciel owego świata, protagonista utworu jest bohaterem dramatycznym; przedstawiciel, o którym, gdy go poznajemy, nie myślimy nic innego poza: próżniak i groteska człowieka. Okazuje się on jednak idealistą (nie w filozoficznym sensie) i rzeczywiście zalążki tego widać na początku: jest rewolucjonistą, chce przewodzić awangardzie. Czyni to jednak w groteskowy, paradoksalnie – konformistyczny sposób. Wszak w świecie chaosu, kolejny chaos się nie wyróżnia.

(fragment wstępu OD AUTORA)